2025 zit erop! Een druk jaar met veel fiscaal nieuws: een kabinet dat viel, nieuwe verkiezingen en veel gedoe rondom box 3. Tussendoor konden wij op de redactie gelukkig tot rust komen met veel goede muziek die dit jaar is uitgekomen. In dit artikel vind je onze vijf favoriete nieuwe platen van 2025.
Turnstile – Never Enough
2025 was het jaar van Turnstile, bekend van spectaculaire liveshows, zoals dit jaar in weer Amsterdam. Dit jaar brachten ze Never Enough uit. De plaat klinkt bewust wat kleuriger en “poppier”, maar blijft gewoon Turnstile: hard, strak en vol hooks, met singles als “Never Enough”, “Seein’ Stars”, “Birds” en “Look Out for Me.” Voor zowel hardcorepunkfans als rockfans staat er genoeg op deze geweldige plaat van Turnstile.
Olivia Dean – The Art of Loving
2025 was ook een sterk jaar voor Olivia Dean. Ze doet niet alsof ze de liefde al helemaal snapt, maar ze zingt er wél superzelfverzekerd en relaxed over. Op “Nice to Each Other” houdt ze het luchtig met mooie harmonieën, en “Man I Need” is zo’n nummer dat meteen blijft plakken. Juist de rustigere, wat melancholischere momenten maken The Art of Loving een plaat die je blijft opzetten.
Ghost – Skeletá
De Zweedse metalband rond Tobias Forge bracht dit jaar zijn zesde plaat uit: Skeletá. Het is een sterke mix van persoonlijke nummers zoals “Lachryma” en duivelse teksten op de lead-single “Satanized”, uiteraard weer met de catchy riffs die we van Ghost gewend zijn. Het hoogtepunt van de plaat zit aan het einde met “Umbra”: een soort explosie van geluid, perfect om een concert mee af te sluiten.
Geese – Getting Killed
Met Getting Killed levert Geese een plaat af die alle kanten op schiet, maar toch strak blijft staan. Het ene moment hoor je rauwe, hoekige riffs die bijna uit elkaar lijken te vallen, het volgende moment trekken ze alles weer recht met melodieën die onverwacht catchy zijn. Er zit iets opgejaagds en brutaals in deze songs, alsof ze elk nummer nét iets te hard doorduwen — en precies daardoor werkt het. Getting Killed is rommelig op de beste manier: spannend, vreemd en verslavend.
Nation of Language – Dance Called Memory
Met Dance Called Memory leveren Nation of Language weer zo’n plaat af die tegelijk weemoedig én dansbaar is: strakke synths, een stuwende post-punk pulse en refreinen die zich vastbijten. Alles klinkt groot en glanzend, maar nooit leeg — onder die neonlaag zit genoeg emotie om het spannend te houden. Dit is zo’n album dat je “even” opzet en vervolgens de hele avond aan laat staan.
Eervolle vermeldingen
- Sam Fender – People Watching
- Nine Inch Nails – TRON: Ares
- The Last Dinner Party – From the Pyre
- Royel Otis – hickey
- Twenty One Pilots – Breach
- Wet Leg – Moisturizer
- En natuurlijk alles van onze eigen Leo Low Pass
